ωρεσίλοιπος

-ον, Α

(ως προσωνυμία τού Βάκχου) αυτός που εγκαταλείπει τα όρη, τα βουνά.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτγν. τ. αντί *ὀρεσίλοιπος < ὀρεσι- (βλ. λ. όρος [II]) + -λοιπος (< λείπω), πρβλ. περί-λοιπος].